yacenty

Trafił bym tam z zamkniętymi oczami. Obok szarego kolosa, przez duże skrzyzowanie, dalej jest nocny po lewej (do 23.00), pozniej ciemno, na kostce skret i jasną ulicą obok nocnego otwartego dluzej, pozniej w przeciwna strone niz patrzy facet na lawce, przez dziure w zywoplocie, w pierwszej bramie widac juz jej okna, jeszcze kawalek, druga brama i jestem u niej.

Obrazy. Zmruzone oczy, jak dla mnie blekitne. Albo kiedy stoi naga oparta o framuge drzwi. Dotyk, kiedy budzimy sie rano a ona jest taka ciepla.

Czasami - na tyle mnie stac. Moze jeszcze na szczerosc bez wykretów. Boje sie, ze mogl bym zajac miejsce, czyjes miejsce, kogos lepszego dla niej.

A gdyby tak zacząć sie drzeć. Może coś się stanie. Tylko ze krzyk mi nie wychodzi. Jakieś skurcze twarzy.

Słońce, wiatr na twarzy, a czasami deszcz, coś za czym się stoi, za czym jest się całkiem i do końca, i nie żałuje. Swoje miejsce. Brakuje mi. Ciągle tam gdzie byłem. Za głupi, za leniwy. Za słaby.